Perşembe, Mart 16, 2023

BİZİM KÜLÜSTÜRÜ ELDEN GEÇİRDİK, SON BASKIYI YAPTIK... ARTIK TAMAM! OKUYAN OLURSA NE MUTLU!


Şöyle geriye dönüp çocukluğuma baktığımda, kendimi babamın Büyük Dünya Atlası'nın sayfalarında parmağımla kıtalar, denizler ve ülkeler arasında dolaşırken hatırlıyorum. 

Zannedersem o yaştan beri beni en heyecanlandıran olgu, gideceğim yer değil de yürüyeceğim yol oldu. Yol boyu yutulan toz, yoldaşlar, ciğere çekilen kokular ve kimi zaman da yaşanan eziyet gidilecek yeri anlamlı kıldı. Kimi zaman çok kısa, kimi zaman da uzun olan yollar - illa ki ülkeler, denizle ya da kıtalar arası da değil, bazen iki semt arasında bir dolmuşun içinde kat edilen yol da olabilir - bana 'içsel yolculuğu' öğretti. İster Burma'nın kuzeyinde Tanrı'nın unuttuğu bir kasabada olayım, ister beter bir hastane odasında biraz sonra gireceğim ameliyata doğru tekerlekleri titreyerek ilerleyen bir sedyede, bu içsel yolculuk hissi çıktığım her seyahati anlamlı kıldı. 

Her yolculukta, umutlarımı, hayal kırıklıklarımı, hatıralarımı, tecrübesizliklerimi, aldanmalarımı ama bir o kadar da sevgiyi ve merakı hafızamın sırt çantasına koydum.  Her gittiğim yere kendimi de götürdüğümü unutmadım. Yol aslında hep kendimdi,varacağım yer ise aşk.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Yorumlariniz alinir!